Σχεδιασμός-καλλιτεχνική παραγωγή, Βήμα-βήμα 9 Πώς να επιστήσω από Rosangela Vig

Σχέδιο μύλου στις Κάτω Χώρες

Θα ήθελα να ζωγραφίζει πορτρέτα που στα εκατό χρόνια εμφανίστηκε ως αποκάλυψη (…) όχι με φωτογραφική πιστότητα, πιο πριν (…) η αποτίμηση των γνώσεων μας και να παρουσιάσει τη γεύση μας στο χρώμα, ως μέσο έκφρασης και τον χαρακτήρα των εξύψωση.
(ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ, 2007, σ. 48)

Βήμα-βήμα 9 Πώς να Ισοπαλία

Ο Βαν Γκογκ είχε δίκιο. Το χρώμα είναι ένα σημαντικό στοιχείο της εργασίας. Η δίκαιη διανομή του απαλλάσσει από πάρα πολλά στοιχεία και σχήματα. Ο καλλιτέχνης εκπαιδεύει να κοιτάζει το χρώμα και μαθαίνει να το αντιμετωπίζει, αριστοτεχνικά. Η άψογη διαμονή του οδηγεί σε μια ευχάριστη αίσθηση, όταν ψάχνετε. Τα ευχάριστα αποτελέσματα στο μυαλό του γνώστη Τέχνη διαρκούν. Ίσως αυτό είναι το κύριο συστατικό της εργασίας που θα γίνει σήμερα, εμπνευσμένο από τα χωράφια της Ολλανδίας του Van Gogh.

Είναι πολύ πιθανό ότι η κλασική μουσική και το πάθος για την τέχνη με μετέφεραν σε αυτούς τους ανθισμένους αγρούς στην Ολλανδία, γεμάτο χρώματα, με τον άνεμο, νιώθοντας αρώματα, λουλουδιών, κάτω από τη ζεστή ζέστη του ήλιου, στο ΠΡΟΣΩΠΟ. Ίσως μου έλειπε οι λεπτομέρειες κάθε πετάλου, κάθε φύλλου. Αλλά τα χρώματα των πεδίων προκάλεσαν τη διαρκή μνήμη του πυρήνες, μια βόλτα στο κενό χαρτί, σε άνιση παράλληλες γραμμές, φτιαγμένα κύματα, σαν να ήταν σε τεμπέλης κίνηση. Μιλώ σήμερα για αυτά τα χρώματα και την επιθυμία να περπατήσω μέσα από αυτά τα πεδία. Η πρώτη ύλη αυτής της εργασίας είναι το χρώμα και το αποτέλεσμα που προσφέρει στην εμφάνιση, ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες, ούτε την ακρίβεια της φόρμας.

Χρησιμοποίησα ένα φύλλο μεγέθους Α4 για αυτό, με το βάρος 160, με υφή (Σύκο.. 1), αλλά η ίδια δουλειά έγινε και σε ραγισμένα φύλλα (Σύκο.. 2) και ανακυκλωμένο φύλλο (Σύκο.. 3), ίδιο μέγεθος και βάρος, με όμορφα και διαφορετικά εφέ σε κάθε ένα.

Από ευθεία γραμμή, φτιαγμένο με τον χάρακα, καμία οριζόντια κατεύθυνση, Ξεκίνησα τη δουλειά μου. Θυμηθείτε ότι και τα δύο για την οθόνη, Όσο για το σχέδιο, αυτή η γραμμή είναι απαραίτητη για το καλλιτέχνης προσανατολιστείτε στον τόπο όπου κάθεται η σκηνή και πού τελειώνει. Έκανα άλλες ακανόνιστες οριζόντιες γραμμές, πώς είναι τα λιβάδια των λουλουδιών, απλώς περιγράφεται από το ελεύθερο χέρι, χωρίς να ανησυχείτε για την ακρίβεια. Οι γραμμές πρέπει να σχεδιάζονται ελαφρά με το μολύβι, έτσι ώστε το περίγραμμά του να μην εμφανίζεται στο τελικό έργο, γιατί όλα θα είναι βαμμένα με πολύ απαλά χρώματα.

Η ζωγραφική πρέπει πάντα να ξεκινά από πάνω προς τα κάτω, όταν πρόκειται για μολύβια, να μην του εδάφους που έχει ήδη βαφτεί. Άρχισα λοιπόν να ζωγραφίζω τον ουρανό, αφήνοντας κενά για τα σύννεφα. Έριξα το γκρι σε αυτά τα κενά, αφήνοντας μια πιο σκοτεινή σκιά στο κάτω μέρος κάθε νέφους. Όλα γίνονται με πολύ ελαφρύ και πολύ χαλαρό τρόπο.

Στο ανώτερο πεδίο της σκηνής, το βρύο πράσινο ήταν θεμελιώδες για να δώσει την πτυχή μακριά. Σχεδόν μπλε, αυτό το χρώμα είναι ιδανικό για τη ζωγραφική βουνών και απομακρυσμένων λόφων. Χρησιμοποιώντας διαγώνια βαφή, με το μολύβι σχεδόν χαλαρό στο χέρι του, για κάθε πεδίο, Σταδιακά πήγα από κίτρινο, στο πράσινο, αφήνοντας τα δύο χρώματα να αναμειχθούν ελαφρώς, σχεδόν ανάμιξη. Βαμμένο με τον πιο σκούρο κίτρινο τόνο, πάνω από ανοιχτό κίτρινο, για κάθε πεδίο, ενίσχυση του ηλιακού φωτός. Οι κίτρινοι τόνοι ενισχύουν την ιδέα του ξηρού χόρτου ή των λουλουδιών. Το γεγονός ότι οι γραμμές πεδίου είναι ακανόνιστες οδηγεί στην αίσθηση της κίνησης των φυτών, εξαιτίας του αερακιού. Με τον ίδιο τρόπο όπως τα καταπράσινα λιβάδια, Ζωγράφισα τα άνθη με πορτοκαλί και κόκκινα χρώματα. Θέλω να το τονίσω αυτό, πώς γίνεται το έργο με ελευθερία, δεν έχει σημασία ότι ορισμένα σημεία των πεδίων γίνονται λίγο πιο σκοτεινά, γιατί αυτό τονίζει κίνηση και η σκιά.

Όταν κάνετε μια δουλειά, ο καλλιτέχνης πρέπει πάντα να γνωρίζει από ποια πλευρά προέρχεται το φως, στη σκηνή σας. Σε αυτή τη δουλειά, το φως προέρχεται από τη δεξιά πλευρά. Ως εκ τούτου, η βαφή του μύλου πρέπει να είναι σύμφωνη με κατεύθυνση του φωτός και της σκιάς του πρέπει να είναι στην αντίθετη πλευρά. Γι 'αυτό το λόγο, ο μύλος έχει τη δεξιά πλευρά φωτεινότερη και την αριστερή, πιο σκούρο. Για αυτόν τον μύλο, Χρησιμοποίησα τις αποχρώσεις του καφέ και του κίτρινου. Το μαύρο μολύβι έμεινε τελευταίο, για φινίρισμα. Στη συνέχεια ενίσχυσα τη σκιά του μύλου, αριστερά, στη φυτεία και σε διάφορα σημεία στους αγρούς, όλα πολύ ελαφριά και χαλαρά, χωρίς κανόνα. Με μαύρο μολύβι, Σχεδίασα ακόμα τα φτυάρια, κάνοντας χρήση ενός χάρακα.

Η απλότητα είναι αυτό που δίνει ελαφρότητα σε ένα έργο. Δεν έχει σημασία το ακανόνιστο σχήμα της φυτείας. Το κύριο στοιχείο εδώ ήταν το χρώμα. Και όποιος δημιουργεί άλλες Κάτω Χώρες έτσι, αξίζει να αφήσουμε το πνεύμα ελεύθερο. Η αυτονομία του καλλιτέχνη είναι αυτό που κάνει ένα έργο μοναδικό και όμορφο.

Δείτε το βίντεο 1 της παραγωγής του Campos de Flores:

Βίντεο 2:

Βίντεο 3:

.

…

Όπως? [αποκορύφωμα]Αφήστε ένα σχόλιο[/αποκορύφωμα]!

Μπορεί να σας αρέσουν επίσης: